برای آنها که کنجکاوانه ورزش، حواشی و جریان های پیرامون آن را دنبال می کنند، شاید این پرسش مطرح شود که در چه مواردی می توان برای حل اختلاف به دادگاه عالی ورزش مراجعه کرد؟
در پاسخ به این سؤال می توان گفت هر مورد اختلافی که مستقیماً یا به طور غیرمستقیم به ورزش مربوط می شود قابل ارجاع به این دادگاه است؛ حتی اختلاف هایی که به تجارت در ورزش مانند قراردادهای حامیان مالی ربط پیدا کند یا حتی قوانینی که توسط سازمان های ورزشی تنظیم می شود مثل مواردی پیرامون دوپینگ.
هر شخصیت حقیقی و حقوقی همچون: ورزشکارها، باشگاه ها، فدراسیون ها، سازمان ها و یا کمیته برگزاری مسابقه ها، حامیان مالی، حتی شرکت های تلویزیونی می توانند از خدمات این دادگاه بهره مند شوند.
لازم به ذکر است در مواردی خاص طرفین در قراردادهای بین المللی باید به صورت کتبی قید کنند که مرجع رسمی برای حل اختلاف احتمالی (دادگاه عالی ورزش) CAS باشد. پروسه حکمیت در پرونده ها حتی ممکن است بین ۶ تا ۱۲ ماه به طول انجامد که البته در مواقع اضطراری مثل تعلیق اجرای حکم و … می توان این فرصت را کوتاه تر کرد.
حکم دادگاه CAS محرمانه است و تمامی اعضای آن موظفند همه اطلاعات مربوطه را محرمانه تلقی کنند؛ تنها زمانی که طرفین دعوا موافقت کنند حکم صادره منتشر خواهد شد.
در مواردی خاص، مانند خطا در اجرای قوانین بدیهی و ابتدایی می توان به حکم CAS اعتراض کرد. قوانین بین الملل حتی این اجازه را می دهند که در صورت تطبیق نداشتن با سیاست های جامعه یا نفع آن به آرای دادگاه عالی ورزش اعتراض کرد.
از دهه ۱۹۸۰ تا کنون با پیشرفت روزافزون ورزش به یک مرجع داوری احساس نیاز می شد و شاید همین عامل مهم ترین انگیزه برای ایجاد CAS بوده است، به طوری که امروزه بیشتر دادگاه های عمومی ترجیح می دهند که امور مربوط به ورزش را به CAS واگذار کنند.
دادگاه عالی ورزش مدعی است که با متخصصین امور ورزشی، هزینه کم و سرعت عمل در خدمت ورزش بین الملل است.